Zapłodnienie część 2

Sam proces zapłodnienia najczęściej ma miejsce w bańce jajowodu. Ruchy jajnika i jajowodu sprawiają, że w chwili jajeczkowania lejek jajowodu znajduje się obok dojrzałego pęcherzyka Graafa wskutek czego jajo wraz z płynem pęcherzykowym przedostaje się do światła jajowodu. Komórka jajowa może być zapłodniona przez okres do 48 godzin. Jeśli dojdzie do zapłodnienia oraz zagnieżdżenia się jaja płodowego w błonie śluzowej macicy, wówczas organizm kobiety ulega dalszym zmianom związanym z istnieniem ciąży. J.śli nie dojdzie do zapłodnienia lub dojdzie do niego, lecz jajo płodowe nie zagnieździ się w błonie śluzowej macicy, wówczas dochodzi do cofania się zmian przystosowawczych nastawionych na optymalne przygotowanie organizmu kobiety do zapłodnienia, ciąży i porodu. Płyn pęcherzykowy, który wraz z jajem dostał się do jajowodu wywiera pozytywnie chemotaktyczny 4 wpływ na ruchy

Cały wpis

POCHWA – OPIS

Pochwa jest narządem przeznaczonym przede wszystkim do spółkowania. Stanowi ona jednak również część kanału rodnego, a poza tym umożliwia wydalanie na zewnątrz z macicy krwi miesięcznej oraz wydzieliny gruczołów.

Cały wpis

Zapalenie przymacirza

Jeśli dojdzie do przedwczesnego zamknięcia otworu, przez który wydostaje się .ropa, lub jeśli ona nie mogąc odpływać swobodnie zacznie znowu gromadzić się w przymaciczu, znowu podnosi się ciepłota ciała, dopóki w następstwie ponownego przebicia ropnia nie nastąpi polepszenie.

Jest rzeczą zrozumiałą, że w ten sposób choroba może trwać przez całe miesiące i lata osłabiając kobietę coraz bardziej i może doprowadzić w końcu do zgonu, jeśli przez zabieg chirurgiczny odpływ ropy i całkowite opróżnienie jamy ropnia nie zostaną zapewnione.

Ropa toruje sobie drogę wzdłuż naczyń krwionośnych. Z chwilą dojścia jej do tętnicy podbrzusznej łatwo może przedostać się w okolicę foramina supra et infrapyriformia, a stąd przez jor amen stiprapyriformia do naczyń pośladkowych górnych, a przez foramen infrapyriforme do naczyń pośladkowych dolnych i do naczyń sromowych wewnętrznych.

Cały wpis

Guzy nadnerczopodobne

Utkanie tych rzadkich guzów podobne jest mikroskopowo do istoty korowej nadnercza. Pojawienie się w jajniku tkanki właściwej nadnercza tłumaczy sję szczególnymi warunkami, w jakich jajnik rozwija się w życiu płodowym. Jest rzeczą wiadomą, że narząd ten pozostaje w ścisłej łączności z innymi sąsiednimi tkankami przez stosunkowo długi okres życia płodowego i że dopiero po wytworzeniu się dwóch fałdów obejmujących jego więzadło oddziela się od sąsiedniego utkania. Dzieje się to w tym okresie życia płodowego, kiedy komórki już są zróżnicowane. Jeśli te fałdy zajmą większą przestrzeń niż w warunkach prawidłowych, mogą objąć także utkanie niejajnikowe (nadnercza). Tym się tłumaczy, że u noworodka we wnęce jajnika stwierdza się stosunkowo często utkanie nadnercza. Wysepki takiego utkania mogą stać się punktem wyjścia nadnerczaka (hypemepkroma). Czasami jednak dochodzi do rozwoju tego guza w następstwie przerzutu z ogniska pierwotnego w nadnerczu. Podobnie jak tkanka nadnercza może ulec wszczepieniu do jajnika w życiu płodowym utkanie pranercza. W następstwie bujania nowotworowego powstaje wtedy guz zwany mesonephroma (opisany w r. 1939 przez Schillera).

Cały wpis

Cechy raka szyjki macicy

Wygląd szyjki macicy oglądanej gołym okiem przedstawia się rozmaicie. Zależy on nie tylko od okresu rozwoju nowotworu, od pierwotnej jego siedziby, ale i od cech, które rak przejawia – zda się – od samego początku. Doświadczenie uczy bowiem, że jedne postacie raka szyjki wykazują już bardzo wcześnie skłonność do rozpadu, inne zaś do wzrostu i to albo na zewnątrz (carcinoma exophyticum), albo ku wewnątrz (carcinoma endcphyticum), że udział łączno- tkankowego podścieliska w tworzeniu się raka jest duży lub mały, że niektóre raki szyjki są dobrze ukrwione, a inne upośledzone pod tym względem itd. Cechy te zacierają się wprawdzie w miarę postępującego zniszczenia części pochwowej przez nowotwór, ale we wczesnych okresach jego rozwojlt uwzględnienie szeregu tych znamiennych szczegółów uprawnia do rozróżnienia kilku postaci raka szyjki.

Cały wpis

Sposoby definiowania norm moralnych

Taki pogląd cechuje wielu socjologów. Oto nader charakterystyczna pod tym względem wypowiedź H. T. Christensena (1972): „Naukowiec nie może jako naukowiec objaśniać żadnych zasad moralnych, gdyż tym samym przekroczyłby swoje kompetencje. Może on co najwyżej wskazywać na zasięg (Tragweite) jakiegoś problemu i w ten sposób dostarczać niezbędnych informacji dla racjonalnych i odpowiedzialnych procesów podejmowania decyzji”. I gdzie indziej: „Jeśli chodzi o określenie pozycji (różnych zachowań) zajmowanej w hierarchii wartości, naukowiec musi pozostać neutralny. Chociaż, oczywiście, ma on własne przekonania moralne i sądy o wartości, to jednak jako naukowiec musi być w zagadnieniach moralnych niezaangażowany (unparteisch)’'. W takim ujęciu sprawy „naukowiec” dostarcza materiału i informacji dla „nienaukowców”, którzy podejmują decyzję, dokonują wyboru norm i ich sformułowania itd. Jest to jedna z przyczyn tego, że wychowanie seksualne niewiele otrzymuje pomocy od nauk empirycznych, bo to, co budzi u wychowawców najwięcej niejasności i niepokoju, pozostaje programowo poza zasięgiem naukowych zainteresowań naukowców.

Cały wpis

Objawy rozwoju mięśniaka podśluzowego

Spośród objawów towarzyszących rozwojowi mięśniaka podśluzowego należy na pierwszym miejscu postawić krwawienia. Występują one zrazu tylko podczas miesiączki, ale mogą być już od początku bardzo obfite. Przejawia się także skłonność do przedłużonych krwawień miesiączkowych, które trwać mogą nawet przez cale tygodnie. Następstwem tego jest niedokrwistość chorej, która pociąga za sobą szereg takich objawów podmiotowych, jak osłabienie, niechęć do pracy, bóle głowy, brak apetytu, bicie serca itd.

Bóle towarzyszące mięśniakom podśluzowym występują zwykle również podczas miesiączki i trwają czasem aż do jej ukończenia. Odpowiadają one skurczom macicy, która stara się usunąć z jamy swej mięśniaka albo krew, nie mogącą odpływać z powodu zwężającego jamę macicy guza.

Cały wpis

Komunikacja zapachowa

U małp zmiany wyglądu okolicy anogenitalnej, poza innymi funkcjami, służą przyciąganiu uwagi samca. Wydaje się, że ta forma zalotów ma swój odpowiednik także w socjoseksualnych zachowaniach człowieka. Należą tu wszystkie bardzo złożone formy zachowania, które mają budzić zainteresowanie przedstawiciela płci przeciwnej, a więc typowy dla danej płci sposób zachowania, ubierania się, poruszania się, u kobiet malowanie się, a także oddziaływanie słowne. Działalności tego rodzaju poświęcony jest ogromny procent ogólnego repertuaru zachowań ludzi w okresie reprodukcyjnym. U niektórych plemion pierwotnych spotykamy się z jeszcze inną formą informowania o swojej aktywności seksualnej. Polega ona na tym, że u kobiet z tych plemion dochodzi do bardzo znacznego przerostu warg sromowych mniejszych powodującego, że wystają one na zewnątrz i mogą być widoczne ze znacznej odległości. Przerost ten występuje jako cecha antropologiczna, na przykład u Ho- tentotek (tzw. fartuszek hotentocki), bądź też jest wynikiem specjalnych manipulacji stosowanych od wczesnego dzieciństwa. W czasie pobudzenia seksualnego takie wystające wargi obrzmiewają i zmieniają zabarwienie, stanowiąc dla znajdującego się obok mężczyzny wizualną informację o gotowości seksualnej partnerki (analogia do obrzmiałej okolicy anogenitalnej samic małp w okresie rui), W tym kontekście niezwykle interesującą wydaje się obserwacja Mastersa i Johnson (1966), którzy stwierdzili jaskrawoczerwone zabarwienie warg sromowych mniejszych u kobiet w czasie silnego pobudzenia seksualnego. Być może, że jest to relikt z tych czasów, gdy wargi sromowe mogły być widoczne z zewnątrz (wskutek przyjmowania postawy czworonożnej) i zmiany ich wyglądu stanowiły informację dla osobnika pici przeciwnej. Przypuszczenie to potwierdzałaby obserwacja Eibla-Eibesfelda (1975) prezentacji genitalnej u Buszmenek (występującej co prawda w kontekście agresywnym jako forma wykpiwania).

Cały wpis

Rozpoznanie gruźlicy

W „suchej“ gruźlicy zabieg jest chociażby z tego powodu niestosowny, że w następstwie rozrywania nieraz silnych zrostów z jelitami może przyjść do wytworzenia się przetoki. Ale i w przypadkach gruźlicy wysiękowej dokonujemy otwarcia brzucha tylko z konieczności, kiedy płyn wolny gromadzi się bardzo szybko, gdyż rana pooperacyjna goi się źle i ulega nieraz gruźliczemu zakażeniu.

Zabieg operacyjny jest stanowczo przeciwwskazany, jeśli chora gorączkuje i jeśli w płucach lub w jelicie rozwija się sprawa gruźlicza, gdyż w tych przypadkach przyczynia się on do pogorszenia ogólnego stanu chorej.

W przypadkach kiedy rozpoznanie gruźlicy jest w pewnej mierze ustalone,

Cały wpis

Pęknięcie rogu szczątkowego

Równie bardzo niebezpieczną, chociaż rzadką postacią ciąży pozamacicznej jest ciąża w rogu szczątkowym macicy. Rozpoznanie jej badaniem ginekologicznym jest rzeczą trudną, jeśli nie niemożliwą. Zwykle też uważa się ją błędnie przed zabiegiem operacyjnym za ciążę trąbkową, która rozwija się w części przy- macicznej jajowodu.

Róg szczątkowy połączony jest w przeważnej części przypadków z macicą pasmem łącznotkankowym nie mającym światła. Więzadlo obłe, które w ciąży trąbkowej przebiega na wewnątrz od guza jajowodu, znajduje się w tej postaci ciąży pozamacicznej z zewnętrznej strony torebki ciążowej.

Cały wpis

Badanie osób nerwowych

Jest rzeczą zrozumiałą, że wiele z tych pytań należy stawiać ostrożnie, licząc się z wrażliwością pacjentki. Wypowiadanie słów krytycznych, które odnosić by się mogły do poprzednich metod leczenia, jeżeli choroba jest przewlekła i kobieta zasięgała porady już u innego lekarza, jest rzeczą co najmniej lekkomyślną, gdyż są pacjentki, które z najrozmaitszych powodów zasięgają informacji u kilku ginekologów i tłumaczą sobie krytykę taką zupełnie opacznie. Badanie osób nerwowych, w szczególności histeryczek, wymaga zachowania wszelkich ostrożności nie tylko w wypowiadaniu sądów o drugich, ale i w podkreśleniu ważności pewnych informacji pacjentek, które skłonne są niekiedy z jednej strony do wyolbrzymiania dolegliwości, a z drugiej także do wmawiania ich w siebie.

Cały wpis

Obłęd

Wbrew pozorom prezentowanie zespołu zwartych, usystematyzowanych urojeń, charakteryzujących się stałością na przestrzeni wielu lat, nie jest ani łatwym, ani też wdzięcznym zadaniem. Scenę zazdrości raz na pół roku potrafi urządzić każdy, ale to jeszcze, niestety, wcale nie daje podstaw ani do chwalenia się, ani też do uznania za opętanego obłędem zazdrości. Podobnie, jeśli ktoś raz na rok napisze jeden list protestujący przeciwko uszkodzeniu paczki bez podanej wartości, nie daje mu to również żadnych podstaw do mówienia o sobie, że jest opętany obłędem pieniaczym. Dlatego też, jeśli ze względów towarzyskich bądź też piastując jakąś godność nie możemy obywać się bez żadnego obłędu, przede wszystkim musimy zachować rozwagę. Robienie bowiem dzień w dzień scen zazdrości żonie, przynajmniej tak długo aż ucieknie z kochankiem, którego jeszcze nie ma, albo procesowanie się latami o odszkodowanie w wysokości 50 złotych może poważnie nadszarpnąć nasze zdrowie. Dlatego też, zanim zdecydujemy się ostatecznie na jakiś obłęd, musimy najpierw całą rzecz przemyśleć dokładnie od strony zdrowotnej, a następnie gdzieś na boku wypróbować, który z obłędów wychodzi nam najlepiej. (Np. scenę zazdrości próbujemy dając się nakryć przez małżonka jakiejś pani, a następnie wysłuchując awantury, którą robi, zastanawiamy się, czy podołalibyśmy tak jak on, itd.).

Cały wpis

Proces identyfikacji z płcią

Jeśli proces identyfikacji z płcią przebiega bez poważniejszych zakłóceń, to na ogół dziecko w swoim zachowaniu dosyć wcześnie demonstruje zewnętrzne cechy płci. Domaga się więc określonego stroju, nieświadomie naśladuje pantomimicznie wybrany przez siebie wzorzec, niekiedy bawi lub drażni otoczenie, próbując podjąć jakieś elementy roli dorosłego przedstawiciela swojej płci (np. mała dziewczynka próbuje chodzić w butach matki, chce używać kosmetyków, domaga się pomalowania paznokci itp.). Należy jednak pamiętać, że mechanizmy naśladownictwa i identyfikacji występują w odniesieniu do dużej ilości cech wzorcowej osoby, co powoduje przyjmowanie i akceptowanie również takich zachowań, które mogą być nieprawidłowe lub szkodliwe. Niekiedy zjawiska te określa się mianem pseudodziedziczności (lub dziedziczenia społecznego) dla podkreślenia, że cechy osobowości dziecka nie wynikają z genotypu, lecz są wynikiem procesu uczenia się (Ruch, 1941), Obserwowane często duże podobieństwo psychiczne dzieci i ich rodzin wynika właśnie z wieloletniego funkcjonowania mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji (Hurlock, 1961). Nadmiernym uproszczeniem byłoby oczywiście przyjęcie tezy, że osobowość dzieci, w tym również ich stosunek do spraw płci, stanowi pełnowymiarowe odwzorowanie cech rodziców. Rozwój osobowości jest zdeterminowany działaniem wielu czynników, wśród których zmieniająca się nieustannie sytuacja społeczna i ekonomiczna rodziny również odgrywa niebagatelną rolę (Allport, 1960). Dla pełnego zrozumienia roli mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji celowe jest uświadomienie sobie, że rolę wzorców kobiety i mężczyzny mogą pełnić także inne, poza rodzicami, osoby. U dzieci małych występuje niekiedy tzw. przeniesienie stosunku do matki (lub ojca) na inną osobę. Typowe dla naszych czasów uaktywnienie zawodowe młodych kobiet skłania je do przekazania większości, lub nawet wszystkich, obowiązków wychowawczych , babci lub innej osobie. Niekiedy, szczególnie w rodzinach wielodzietnych, rolę matki pełni w znacznej mierze najstarsza córka. W każdym z tych przypadków powstaje swoiste zamieszanie we wzorcach identyfikacyjnych, przybierające na sile wówczas, jeśli opieka nad dzieckiem jest wieloosobowa (tzn. wtedy, gdy rolę głównej opiekunki przyjmują kolejno różne osoby

Cały wpis