Proces identyfikacji z płcią

Jeśli proces identyfikacji z płcią przebiega bez poważniejszych zakłóceń, to na ogół dziecko w swoim zachowaniu dosyć wcześnie demonstruje zewnętrzne cechy płci. Domaga się więc określonego stroju, nieświadomie naśladuje pantomimicznie wybrany przez siebie wzorzec, niekiedy bawi lub drażni otoczenie, próbując podjąć jakieś elementy roli dorosłego przedstawiciela swojej płci (np. mała dziewczynka próbuje chodzić w butach matki, chce używać kosmetyków, domaga się pomalowania paznokci itp.). Należy jednak pamiętać, że mechanizmy naśladownictwa i identyfikacji występują w odniesieniu do dużej ilości cech wzorcowej osoby, co powoduje przyjmowanie i akceptowanie również takich zachowań, które mogą być nieprawidłowe lub szkodliwe. Niekiedy zjawiska te określa się mianem pseudodziedziczności (lub dziedziczenia społecznego) dla podkreślenia, że cechy osobowości dziecka nie wynikają z genotypu, lecz są wynikiem procesu uczenia się (Ruch, 1941), Obserwowane często duże podobieństwo psychiczne dzieci i ich rodzin wynika właśnie z wieloletniego funkcjonowania mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji (Hurlock, 1961). Nadmiernym uproszczeniem byłoby oczywiście przyjęcie tezy, że osobowość dzieci, w tym również ich stosunek do spraw płci, stanowi pełnowymiarowe odwzorowanie cech rodziców. Rozwój osobowości jest zdeterminowany działaniem wielu czynników, wśród których zmieniająca się nieustannie sytuacja społeczna i ekonomiczna rodziny również odgrywa niebagatelną rolę (Allport, 1960). Dla pełnego zrozumienia roli mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji celowe jest uświadomienie sobie, że rolę wzorców kobiety i mężczyzny mogą pełnić także inne, poza rodzicami, osoby. U dzieci małych występuje niekiedy tzw. przeniesienie stosunku do matki (lub ojca) na inną osobę. Typowe dla naszych czasów uaktywnienie zawodowe młodych kobiet skłania je do przekazania większości, lub nawet wszystkich, obowiązków wychowawczych , babci lub innej osobie. Niekiedy, szczególnie w rodzinach wielodzietnych, rolę matki pełni w znacznej mierze najstarsza córka. W każdym z tych przypadków powstaje swoiste zamieszanie we wzorcach identyfikacyjnych, przybierające na sile wówczas, jeśli opieka nad dzieckiem jest wieloosobowa (tzn. wtedy, gdy rolę głównej opiekunki przyjmują kolejno różne osoby

Zostaw Komentarz

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>