Ostre zakaźne zapalenie żołądka i jelit (gastioenteiocolitis acuta) zostało już częściowo omówione w rozdziale „Zaburzenia żywienia u niemowląt” i dlatego ograniczymy się w tym miejscu do podkreślenia jedynie pewnych odrębności w okresie pozaniemowlęcym. Nasilenie tej choroby przypada zwykle na okres letni. Etiologicznie wchodzą w grę te same czynniki co i w biegunkach niemowlęcych. W miarę wzrastania dziecka zapadalność, jak i nasilenie objawów chorobowych na ogół zmniejszają się, aczkolwiek zdarzają się zakażenia wysoce zjadliwymi zarazkami (np. gronkowce), które mimo leczenia dają zejście śmiertelne. U dzieci powyżej 2 roku życia nie spotykamy już typowego w okresie niemowlęcym obrazu chorobowego toxicosis, a stany odwodnienia są słabsze. Nie ma także z reguły powikłania w postaci zapalenia ucha środkowego. Choroba rozpoczyna się zwykle nagle, wymiotami i bólami brzucha z towarzyszącą niekiedy gorączką. W przypadkach złośliwych jest ona wysoka. W krótkim czasie pojawiają się luźne i częste stolce o zabarwieniu zielonkawobrązowym, często z obecnością krwi i z towarzyszącym bolesnym parciem. Brzuch jest zapadnięty lub wzdęty.

Badanie fizykalne, poza tkliwością powłok brzusznych i licznymi prze- lewaniami w jamie brzusznej, nie wnosi istotnych danych rozpoznawczych. Rozpoznanie choroby opieramy głównie na wywiadzie. Badanie fizykalne służy głównie do wyłączenia innych schorzeń, jak appendicitis, ileus itp.