Gonadotropiny stosuje się w leczeniu braku jajeczkowania. Mimo upływu 26 lat od chwili, kiedy po raz pierwszy zastosowano do tego celu wyciągi ludzkich przysadek lub wyciągi moczu kobiet po przekwitaniu, leczenie to ma wciąż charakter doświadczalny i nie należy do postępowania lekarskiego „pierwszej linii”.

Do 1978 r. opisano co najmniej 1000 ciąż u kobiet leczonych za pomocą gonadotropin. Duże znaczenie miały doświadczenia Bettendorfa [5] i Gamzella [18], którzy wywołali jajeczkowanie i ciążę u chorej po usunięciu przysadki.

Zasada leczenia najogólniej polega na farmakologicznym naśladowaniu czynności przysadki w pierwszej fazie cyklu przez podawanie preparatów HMG i naśladowanie owulacyjnego wyrzutu lutropiny przez jednorazowe lub wielokrotne podawanie dużych dawek HCG (tzw. owulacyjna dawka HCG).

Dobór chorych. Wskazaniem do leczenia jest brak jajeczkowania, często współistniejący z brakiem miesiączki z powodu niedomogi czynnościowej przysadki, z potencjalnie dobrą sprawnością czynnościową jajnika. Leczenie to jest jedynym sposobem postępowania w celu wywołania jajeczkowania w przypadkach po usunięciu przysadki, we wszystkich pozostałych okolicznościach należy na wstępie mobilizować własną czynność gonadotropową chorej, a dopiero w przypadkach niepowodzenia rozpoczynać leczenie gonadotropinami.