Cechą najbardziej znamienną dła okresu przekwitania są zaburzenia cyklu miesięcznego. Polegają one na zmianie w okresowości miesiączek, które stają się nieregularne i pooddzielane nieraz dłuższymi lub krótszymi przerwami. Zmienia się również ich nasilenie. Stają się one krótsze i skąpsze lub dłuższe i obfitsze, tak że kobieta jest narażona niejednokrotnie na osłabiające ją w znacznym stopniu upływy krwi. Jest to dowodem nie tylko upośledzenia czynności hormonalnych jajników, które nie mogą już kierować prawidłowym cyklem miesięcznym i nie stanowią dostatecznego bodźca dla odbywających się dotąd prawidłowo zmian w śluzówce macicy, ale równocześnie są także przejawem osłabienia mięśniówki macicy, która zaczyna ulegać zwyrodnieniu lącznotkankowemu i zanikowi.

Często występujące w tym okresie obfite i długie miesiączki są objawem, który nie powinien być lekceważony. Przesąd, niestety bardzo jeszcze rozpowszechniony, że silne krwawienia miesięczne są w czasie przekwitania regułą, powinien być energicznie zwalczany. Nie można bowiem zapominać, że obfite, długie a zwłaszcza nieregularne krwawienia miesięczne mogą być objawem rozwijającego się raka macicy, który najczęściej występuje właśnie w ostatnich latach przed przekwitaniem i w pierwszych latach po nim.