XVI Kongres RI został zorganizowany przez: Rehabilitation International, Japońskie Towarzystwo Rehabilitacji Inwalidów, Narodowe Towarzystwo do Spraw Zatrudnienia Inwalidów pod auspicjami i przy wsparciu: urzędu premiera, ministerstw: spraw zagranicznych, zdrowia i opieki społecznej, pracy, edukacji, handlu międzynarodowego i przemysłu, a także Japońskiej Organizacji do Spraw Wyścigów Motocyklowych.

Organizacja Kongresu stała na najwyższym wyobrażalnym poziomie. Wyrazem tego były: zdyscyplinowane panowanie nad czasem i miejscem obrad tak wielu zespołów obradujących, upowszechnienie niemal wszystkich wygłaszanych referatów, szybkość rozwiązywania wyłaniających się trudności( np. technicznych), możliwość zakupienia na drugi dzień kasety z nagraniem sesji, wyjątkowa uprzejmość personelu biura Kongresu i innych instytucji z nim związanych, wspaniale wyposażenie sal obrad, mnóstwo informacji o Japonii itp. Ale jak każdy Kogres, tak i obecny, nie z winy organizatorów, miał i strony ujemne. A więc spory odsetek „uczestniczących” byio „turystami”, mało związanymi zawodowo z problemami życia inwalidów, wiele referatów nio odpowiadało tematowi obrad, zbyt duża liczba uczestniczących i jednocześnie zespołów obradujących utrudniały wybór tematyki, a „kosmopolityczny” język niektórych wystąpień (słuchając przedstawiciela Indii miało się wrażenie, że przemawia specjalista szwedzki czy polski) utrudniał ocenę poziomu praktyki w danym kraju.