Poronieniem (abortus) nazywamy przerwanie ciąży do 16 tygodnia. Powyżej tego terminu do 28 tygodnia mówimy o porodzie niewczesnym (partus immaturus), a od tego czasu, czyli od chwili, kiedy płód jest zdolny do samodzielnego życia, mówimy o porodzie przedwczesnym (partus praematurus).

– a) przyczyny poronień i częstość występowania. Istnieją bardzo liczne przyczyny powodujące samoistne przedwczesne przerwanie ciąży, pochodzące zarówno z wad rozwojowych narządu rodnego, jak i schorzeń ustroju matczynego lub jaja płodowego. Część tych przyczyn stanowią: większość chorób gorączkowych, zapalenia, zmiany położenia i guzy macicy lub jej sąsiedztwa, oraz zaburzenia w wydzielaniu wewnętrznym, a miano wicie niedobór ciałka żółtego, co przeszkadza rozwojowi doczesnej i zagnieżdżeniu się jaja. Wszystkie te przyczyny wywołują krwawienia oraz bóle, co warunkuje odklejenie i wydalenie jaja. Nie dotyczą one samego płodu, który może urodzić się żywy. Inną grupę przyczyn stanowią ostre i przewlekłe choroby zakaźne, a szczególnie kiła, które powodują przerwanie ciąży wskutek obumarcia płodu. Dalszą przyczyną może być niewydolność krążenia i wady serca, przewlekłe zapalenie nerek, zatrucia lekami, urazy mechaniczne, wstrząsy psychiczne oraz niedostateczne odżywianie. Istnieje jeszcze jedna grupa poronień, których przyczyny nie można zmieścić w ramach poprzednio wymienionych, a które powta rzają się kilkakrotnie u tej samej kobiety i stąd nazwa poronień na-wykowych. Na koniec znamy poronienia tzw. kryminalne.