Medycyna Blog - lekarstwa i leki na menopauzę, homeopatyczne

Przedstawiając rzecz w pewnym uproszczeniu, dwie takie racjonalizacje: retrybutywną (kara jest odwetem, odpłatą za przestępstwo) oraz prewencyjną, zapobiegawczą. Idea odpłaty implikuje stosowanie skali „wymiany” przestępstwa na karę. Twórca „czystej” idei odpłaty E. Kant, głosząc zasadę odpłaty „równym za równe”, domagał się kastracji przestępców seksualnych jest to jednak czysto biologiczna miara odpłaty, którą ze względów humanitarnych trzeba odrzucić. Jeżeli stosuje się jeszcze obecnie kastrację niektórych, zwłaszcza dotkniętych odchyleniami w kierunku patologicznym, sprawców przestępstw seksualnych – z wyłączeniem gwałcicieli – to bynajmniej nie dla urzeczywistnienia idei odpłaty, lecz dla zapobiegania nowym przestępstwom. Za pomocą idei odpłaty nie potrafimy określić liczby lat pozbawienia wolności, którą „odpłacić” trZeba gwałcicielom, bo takiej skali odwetu nie podobna konstruować w sposób racjonalny.

Opóźnienie pokwitania może mieć podłoże konstytucyjne albo też jest wywołane przez czynniki, które wpływają upośledzająco na rozwój osobnika. Należy podkreślić, że objawy kliniczne opóźnienia pokwitania u dziewcząt nie są tak rzucające się w oczy, jak analogiczne zaburzenia u chłopców.

Pęcherz moczowy zajęty bywa zwykle przez proces nowotworowy później niż pochwa, głównie w przypadkach, kiedy pierwotne ognisko raka znajduje się w przedniej wardze części pochwowej.

Z tkanki łącznej w otoczeniu raka szyjki macicznej komórki nowotworowe dostają się do naczyń chłonnych i uniesione prądem limfy mogą być rozsiane po całym ustroju.

Obok tego zwyczajnego sposobu szerzenia się raka na pochwę per continuum oderwane komórki nowotworowe mogą przedostawać się do niżej położonych części jej ścian, opadając ku dołowi w świetle naczyń chłonnych, otwartych przez naciek rakowy. W ten sposób w miejscu ich rozgałęzienia tworzy się świeże ognisko nowotworowe.

Właściwie jednak nie ma żadnych prawideł, jeśli chodzi o sposób szerzenia się raka szyjki macicznej drogami limfatycznymi. Dlatego zdarza się, że najbliżej szyjki leżące węzły chłonne mogą być zdrowe, jakkolwiek w odległych nawet narządach ustroju chorej powstały przerzuty raka.

Na temat dokładnej lokalizacji ośrodków erekcji i ejakulacji do dzisiaj jeszcze spotyka się rozbieżne zdania wśród autorów. Zgodnie z Orth- nerem (1976) ośrodek erekcji znajduje się w 3 segmencie krzyżowym, natomiast ośrodek ejakulacji znajduje się w 1 segmencie lędźwiowym. Zgodnie z Domżałem (1974) ośrodek erekcji mieści się w trzech pierwszych segmentach krzyżowych (S-l do S-3), za czym przemawia fakt, że uszkodzenie tych segmentów znosi możliwość wystąpienia erekcji. Ośrodek ejakulacji natomiast jest bardziej rozłożony przestrzennie. Znajduje się on w trzech pierwszych segmentach lędźwiowych (L-l do L-3), gdzie mieszczą się neurony układu współczulnego oraz w dwóch segmentach rdzenia krzyżowego (S-3 i S-4), gdzie mieszczą się neurony układu przy- współczulnego. Taka lokalizacja ośrodków sprawia, że możliwe jest wybiórcze uszkodzenie jednej czynności (np. ejakulacji) przy zachowanej prawidłowej drugiej podstawowej czynności (erekcji). Rozszczepienie może też nastąpić między przeżyciem orgazmu a ejakulacją. W prawidłowych warunkach początek orgazmu wyprzedza o kilka sekund ejakula- cję. Jednakże mężczyźni, u których dokonano zabiegu operacyjnego na układzie nerwowym wegetatywnym, przeżywają orgazm, lecz nie mają ejakulacji. Do dzisiejszego dnia zresztą nie wyjaśniono, czy orgazm (poza mechanizmami korowymi) wywoływany jest przez pobudzenie powstałe w ośrodku ejakulacji czy też wskutek istnienia w mięśniach specyficznych receptorów orgazmu.

Do niedawna rozpowszechniony był fałszywy pogląd o konieczności ograniczania aktywności seksualnej ze względu na możliwość „wyczerpania” się popędu seksualnego. Jednak potencja seksualna jest większa i dłużej się utrzymuje (nawet do późnego wieku starczego) u tych ludzi, którzy utrzymywali uregulowane, częste stosunki płciowe, niż u tych, którzy miewali je rzadko i nieregularnie. U tych ostatnich występowało zjawisko zaniku funkcji seksualnych z nieczynności, podobnie jak z nie- czynności zanikają mięśnie. Aparatem psychoseksualnym rządzą podobne prawa jak mięśniowym. Czynność jest bodźcem ewolucyjnym dla narządu, to znaczy im częstsza jest czynność, tym łatwiej się dany narząd rozwija w procesie ewolucji.

Kończąc ten, z konieczności niepełny, przegląd istniejących kontrowersji i sprzeczności opinii w zakresie wychowania seksualnego, możemy stwierdzić, co następuje: cała ta dziedzina znajduje się pod przemożną presją poglądów, opinii i założeń przyjętych o priori, które niewiele mają wspólnego z obiektywnym poznaniem naukowym. W fundamentalnych założeniach merytorycznych i programowych, jak też w założeniach organizacyjnych i metodycznych wychowania seksualnego znacznie częściej odbijają się światopoglądowe, filozoficzne i etyczne poglądy poszczególnych teoretyków niż obiektywne fakty, prawidłowości i prawa ustalone przez nauki (medyczne, psychologiczne i społeczne) w sposób empiryczny lub przynajmniej w sposób poddający się intersubiektywnej weryfikacji. Co więcej, nie brak dowodów na to, iż w bardzo wielu przypadkach dominacja ideologicznych czy filozoficznych założeń jest w wychowaniu seksualnym tak wielka, iż także tam, gdzie empiryczne badania zadają kłam założeniom ideologicznym, prymat bywa oddany tym założeniom, a nie obiektywnym danym, ustalonym naukowo.

Czas trwania cykli miesiączkowych w zależności od wieku średni czas ich trwania i zakres normy biologicznej

Jedyną stałą cechą cyklu miesiączkowego jest czas trwania fazy poowu- lacyjnej, która wynosi 14 ±1 dzień. W prawidłowym cyklu, a za taki możemy uważać jedynie cykl owulacyjny (z wyjątkiem pierwszych dwóch, trzech lat miesiączkowania i takiego samego okresu przed jego ustaniem) pierwsza faza cyklu może trwać od 10 do nawet 22 dni. Początek miesiączkowania, jak i jego trwanie zależy od ciężaru ciała, a ściślej mówiąc od zawartości w ustroju tkanki tłuszczowej, która nie może przekraczać 30% ciężaru ciała. Utrata około 15% należnej wagi ciała z reguły prowadzi do zatrzymania krwawień miesiączkowych. Również palenie papierosów przyspiesza koniec miesiączkowania w okresie przeikwitania, co w warunkach polskich występuje u kobiet w wieku 49 + 4 lat.

Spośród narządów powstających z przewodów Mullera jajowody podlegają najrzadziej zaburzeniom rozwojowym. Brak jajowodu po jednej lub obydwu stronach jest dowodem poważnych zmian rozwojowych. Występuje on zwykle równocześnie z brakiem macicy i pochwy. Jajowody szczątkowe (tubae rudimen- tariae) zdarzają się bardzo rzadko. Opisywano brak części przymacicznej trąbek, ale także – w innych przypadkach – i brak innych ich odcinków. Zwłaszcza w przypadkach macicy dwurożnej jednoszyjkowej jajowód odpowiadający nie- rozwiniętemu rogowi macicy wykazuje często wady rozwojowe. Wadami rozwojowymi lżejszego stopnia są spiralne skręty jajowodów właściwe płodom, ale nie-

Aczkolwiek z morfologicznych obserwacji wynika, że w chwili narodzin gruczoły płciowe nie są aktywne, dokładniejsze badania sekrecji hormonalnej noworodków ujawniły, że tak nie jest.

Zależy to jednak od wielkości otworu, który zmniejsza się zresztą po przebiciu wskutek obkur- czenia się macicy, tak że z objawem tym spotykamy się bardzo rzadko i to tylko w przypadkach rozległego okaleczenia ściany narzędziem o większej średnicy. Objawy zapalenia otrzewnej lub ogólnego zakażenia, jeśli wystąpią, dołączają się do wyżej opisanych objawów dopiero po pewnym czasie.

Jeśli przebicie zostało dokonane w warunkach aseptycznych, narzędziem o nieznacznej powierzchni i niewielkiej średnicy, a macica nie była poprzednio zakażona, powikłanie to nie pociąga za sobą żadnych skutków, gdyż skurcz mięśnia macicznego samoistnie zamyka kanał przebicia. W żadnym razie nie należy jednak przebicia lekceważyć, gdyż czasami jest ono wskazaniem do usunięcia macicy. Odnosi się to przede wszystkim do przebicia macicy rozszerzadłami Hegara o dużym kalibrze, do przebicia macicy, w której toczy się jakiś proces septyczny, i do przebicia, któremu towarzyszy silne krwawienie.

Czasami krwawienia są bardzo skąpe i bardzo rzadkie. Chora skarży się co najwyżej na bóle w krzyżu i uczucie parcia. Niekiedy nie wspomina nawet o żadnych dolegliwościach. W tym stanie pacjentka może przeżyć lata.

Rozpoznanie. Już wywiady nasuwają podejrzenie wynicowania macicy. Ustalenie rozpoznania jest możliwe jednak dopiero na podstawie ginekologicznego badania. W przypadkach zupełnego wynicowania macicy nie nastręcza to trudności, gdy jednak mamy do czynienia z wynicowaniem częściowym, np. w następstwie podśluzowego guza, rozpoznanie musi być stawiane bardzo ostrożnie ze względu na możliwość pomyłki.

Guz, jaki tworzy w górnej części pochwy wynicowana macica (imersio uteri sine prolapsu), krwawi łatwo przy dotknięciu. Przesuwając palce po jego gładkiej powierzchni ku górze natrafiamy na skurczony pierścień szyjki, który znajduje się u podstawy guza i który odpowiada ujściu zewnętrznemu jej kanału.

Aplikator domaciczny pozostaje w jamie tego narządu przez 5 dni. Aplikatory dopochwowe lepiej wyjmować codziennie i zakładać na nowo w ciągu pięciu dni, aby uniknąć zakażenia. Po każdym wyjęciu dopochwowego aplikatora stosuje się przepłukiwanie pochwy płynem antyseptycznym.

Jeśli kanał szyjki macicznej jest zamknięty, należy rozpocząć leczenie od założenia radu najpierw do pochwy. Po dwóch lub trzech dniach łatwiej da się określić położenie ujścia zewnętrznego i rozszerzyć szyjkę maciczną na tyle, by wprowadzenie radu do wnętrza macicy było możliwe. W przypadkach kiedy pochwa jest szczególnie wąska, nie można używać kolpostatu, ale trzeba zakładać same korki z dopochwo- wymi rurkami z radem do sklepień pochwy i podtrzymywać je tamponami z gazy przesyconej płynem

Optymalne funkcjonowanie kory mózgowej odbywa się w warunkach odpowiedniego obciążenia bodźcami płynącymi z narządów zmysłów. Zarówno zbytnie obciążenia, jak i brak obciążeń, zwłaszcza przewlekający się, może zakłócać funkcjonowanie kory mózgowej i doprowadzać między innymi do zaburzeń w zakresie reakcji, zachowań, odczuć seksualnych oraz funkcji rozrodczych, a nawet do zmian strukturalnych w narządach płciowych.