Opóźnienie pokwitania może mieć podłoże konstytucyjne albo też jest wywołane przez czynniki, które wpływają upośledzająco na rozwój osobnika. Należy podkreślić, że objawy kliniczne opóźnienia pokwitania u dziewcząt nie są tak rzucające się w oczy, jak analogiczne zaburzenia u chłopców.

Prócz złych warunków higienicznych, niedostatecznego odżywiania itd., których wpływ jest raczej krótkotrwały, czasowy, bardzo cluże znaczenie dla opóźnienia pokwitania mają choroby takich gruczołów dokrewnych, jak tarczyca, przysadka mózgowa i jajniki, dalej choroby ośrodkowego układu nerwowego i nerwów obwodowych, wady rozwojowe, a w pewnym stopniu kiła, gruźlica oraz zatrucia (alkohol).'

Poza opóźnieniem lub przyspieszeniem pokwitania zdarzają się w tym okresie zaburzenia polegające na zmianach w rozwoju jednostki, przede wszystkim na upośledzeniu wzrostu, wadliwej czynności pewnych gruczołów, nierównomiernym wykształceniu się niektórych części ciała, nieprawidłowym rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej, upośledzeniu umysłowym itd. Zaburzenia te (eunuchoidismust cretinismus, myxoedema, dystrophia adiposo-genitahs itd.,) wywołane czynnikami trudnymi nieraz do wykrycia, najczęściej hormonalnymi, nie mają na ogół cech ściśle określonych, czym tłumaczą się różnice w obrazie klinicznym.

Spośród zaburzeń okresu pokwitania najbardziej rzucającymi się w oczy są zaburzenia w przebiegu i występowaniu miesiączki. Należy podkreślić, że dopiero w tym okresie ujawnia się poważny odsetek wad rozwojowych, udaremniających jej wystąpienie, a polegających na częściowym lub całkowitym zamknięciu światła pochwy lub szyjki macicy oraz niewykształceniu lub niedokształceniu ' jajników.