U niemowląt. W przypadkach zwykłych ostrych zapaleń ucha środkowego, tzw. otilis media acuta manitesia, lub zapalenia ucha zewnętrznego niemowlę reaguje podwyższoną ciepłotą ciała, płaczem, budzeniem się w nocy z krzykiem, tarciem główką o poduszkę i silną nieraz wrażliwością ucisku na skrawek. Podczas napadów bólu niemowlę bije rączkami w powietrzu, podrzuca tułów ku górze. Występujące podczas ssania nasilenie bólu ucha zmusza niemowlę do puszczania piersi matki lub wypluwania smoczka.

U dzieci od 1 do 2 lat. Początek choroby zwykle nagły, bardzo często w nocy. Dziecko budzi się z krzykiem, podwyższona ciepłota ciała zwykle jest zwiastunem wczesnym, lecz otoczenie nieraz zwraca na nią uwagę dopiero z pierwszymi burzliwymi objawami. Dzieci nie mówiące jeszcze mają zwyczaj wkładać paluszek do przewodu słuchowego chorego ucha lub do ust po stronie bolącego ucha i płacząc wykonują rytmiczne wahadłowe ruchy główką. Ucisk na skrawek jest bolesny. Również często bolesny jest ucisk na okolicę wyrostka sutkowatego, zwłaszcza dołeczka sutkowatego. Dzieci często przybierają pozycję kolankowo-łokciową, przyciskając chore ucho do poduszki.

Nagłe uspokojenie się dziecka zwykle jest dowodem samorzutnego przebicia błony bębenkowej, co objawia się wypływem wydzieliny zapalnej z chorego ucha.

Dziecko starsze zwykle samo zwraca uwagę na ból ucha i wskazuje palcem, które ucho jest bolesne. Trzeba jednakże pamiętać, że silny ból zęba również często promieniuje do ucha i wtedy dziecko skarży się na nie. Po zbadaniu i wykluczeniu zapalenia ucha środkowego lub zewnętrznego należy zbadać jamę ustną i gardło, gdyż również w stanach zapalnych gardła i migdałków dzieci skarżą się na bóle ucha lub uszu. Wiadomo, że anginy, a zwłaszcza ropień okołomigdałkowy, daje silne bóle kłujące w uszach, przede wszystkim w czasie połykania.