METODY DIAGNOSTYCZNE CZĘŚĆ 2

Nadwrażliwość na światło wywołaną przez leki można też wykrywać, podając preparat podejrzany o działanie przyczynowe ogólne, np. doustnie, przez okres niezbędny do uzyskania w organizmie stężenia analogicznego do stosowanego podczas leczenia, a następnie naświetlając pola skórne odpowiednią dawką długiego promieniowania nadfioletowego. Metoda ta znajduje zastosowanie w wykrywaniu nadwrażliwości również na leki o wyłącznie fototoksycznym mechanizmie działania niepożądanego {np. tetracykliny, izoniazyd) [4, 5, 21].

W obydwu metodach niezbędne jest wstępne stwierdzenie, czy w badanym przypadku nie występuje uczulenie na samo długie promieniowanie nadfioletowe (UVA), jak również określenie reaktywności na krótkie promieniowanie rumieniotwórcze {UVB), przez oznaczenie minimalnej dawki rumieniowej. Badania te są szczególnie istotne w diagnostyce zmian o charakterze przewlekłym.

Problem diagnostyki odczynów wywoływanych przez substancje o wyłącznie fototoksycznym mechanizmie działania, takich jak gryzeofulwina, izoniazyd, furosemid, kwas nalidyksowy, pirytynol pozostaje jednak nadal otwarty, gdyż nie ma dotychczas w pełni skutecznych metod pozwalających na wykrycie patogennej roli danego związku [34],

Zostaw Komentarz

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>