Nadwrażliwość na światło wywołaną przez leki można też wykrywać, podając preparat podejrzany o działanie przyczynowe ogólne, np. doustnie, przez okres niezbędny do uzyskania w organizmie stężenia analogicznego do stosowanego podczas leczenia, a następnie naświetlając pola skórne odpowiednią dawką długiego promieniowania nadfioletowego. Metoda ta znajduje zastosowanie w wykrywaniu nadwrażliwości również na leki o wyłącznie fototoksycznym mechanizmie działania niepożądanego {np. tetracykliny, izoniazyd) [4, 5, 21].
W obydwu metodach niezbędne jest wstępne stwierdzenie, czy w badanym przypadku nie występuje uczulenie na samo długie promieniowanie nadfioletowe (UVA), jak również określenie reaktywności na krótkie promieniowanie rumieniotwórcze {UVB), przez oznaczenie minimalnej dawki rumieniowej. Badania te są szczególnie istotne w diagnostyce zmian o charakterze przewlekłym.
Problem diagnostyki odczynów wywoływanych przez substancje o wyłącznie fototoksycznym mechanizmie działania, takich jak gryzeofulwina, izoniazyd, furosemid, kwas nalidyksowy, pirytynol pozostaje jednak nadal otwarty, gdyż nie ma dotychczas w pełni skutecznych metod pozwalających na wykrycie patogennej roli danego związku [34],
Zostaw Komentarz