– 1. Fallografia. Aparatura (lallograf, PLG) za pomocą której rejestrowano erekcje w czasie snu skonstruowana została z dwóch zależnych od siebie części (ryc. 4). Urządzenie nie zawiera cieczy, jest stosunkowo małe i w żaden sposób nie utrudnia powstawania, utrzymywania i zanikania erekcji.

– 1.1. Elektromechaniczny czujnik zrobiony jest z bardzo elastycznego węża gumowego, wypełnionego pyłem grafitowym i zakończonego dwiema elektrodami. Każda zmiana długości ścieżki grafitowej powoduje odpowiednie zmiany oporu w całym systemie. Rejestrator (o ciężarze 2,5 g) jest za pomocą zapięcia łańcuszkowego ściśle owinięty wokół prącia (ryc. 4). Przy stosunkowo silnej erekcji, podczas której ucisk może być zbyt silny, zapięcie łań-

– 1 – odbiornik wraz z przewodem gumowym (zamontowany na lewej stronie penisa) 2 – kabel miedzy odbiornikiem a skrzynką przetwornika 3 – skrzynka przetwornika wraz z włącznikiem, regulatorem czułości (czujnikiem) regulatorem ustawienia zerowego i 9 V bateryjką tranzystorową 4 i 5 – kabel łączący fallograf z elektroencefalografem (Jovanović, 1972) cuszkowe może się otworzyć. Kabel długości 4-5 metrów umocowany zostaje na udzie osoby badanej i łączy rejestrator z drugą zasadniczą częścią aparatu. Ruchy śpiącego nie są przez to skrępowane.

– 1.2. Skrzyneczka przetwornika zawiera między innymi bateryjkę tranzystorową o napięciu 9 V, mostek oporowy, włącznik, regulator czułości i regulator ustawienia zerowego. Kable przewodzące napięcie stałe i zmienne doprowadzone są do sprzężonego wzmacniacza kanału RC oraz do części wzmacniacza wyrównującego napięcie kanału EEG lub EKG. Przy rozpoczęciu rejestracji odpowiedni kanał EEG wskazuje równą linię zerową. Dopiero przy erekcjach widoczne stają się odchylenia od tej linii.