Zaburzenia krążenia pojawiają się w okresie przekwitania w rozmaitej postaci (podniesienie się ciśnienia krwi, tachykardia, objawy naczyniowo-ruchowe itd.). Są one bądź dowodem zmian, które w tym okresie zaszły w układzie gruczołów dokrewnych, bądź też ich następstwem, Nie można zapominać, że właściwe objawy przekwitania w obrębie układu naczyniowego trudno odróżnić od zmian chorobowych, które w tym właśnie okresie dają pierwsze objawy kliniczne (arteriosclerosis). Nie ulega jednak wątpliwości, że istnieje pewien wzajemny wpływ rozpoczynającej się miażdżycy tętnic i pogorszenia się objawów sercowo-naczyniowych w okresie przekwitania. Wprawdzie właściwe objawy przekwitania powinny z czasem ustępować wobec wytworzenia się w ustroju nowej równowagi hormonalnej. Nie jest to jednak regułą, gdyż niejednokrotnie objawy „wypadowe“ utrzymują się dłużej, lub też zmiany w mięśniu sercowym i w obwodowym układzie krążenia, które w okresie przekwitania uwydatniły się po raz pierwszy, pozostają nadal. Dlatego dokładne odgraniczenie istotnych zaburzeń krążenia okresu przekwitania od anatomicznych zmian w sercu jest często rzeczą trudną. O ile uderzenia krwi i zawroty głowy oraz tachykardia przy niewielkim, często zmieniającym się ciśnieniu krwi są raczej objawami właściwymi dla okresu przekwitania, o tyle stałe, wybitniejsze podniesienie się ciśnienia krwi oraz upośledzenie akcji serca nasuwają raczej podejrzenie trwałego schorzenia o podłożu anatomicznym, którego wystąpienie zbiegło się czasowo z przekwitaniem.