Wrzody żołądka i dwunastnicy występujące w wieku szkolnym powstają bardzo często na podłożu nerwicowym. Poza tym w przypadkach przewlekłego leczenia kortykoidami nie należy do rzadkości tworzenie się wrzodów żołądka lub dwunastnicy. Częstość ich występowania nasila się w wieku pokwitania. W większości przypadków stwierdza się chorobę wrzodową w wywiadzie rodzinnym. Wrzody trawienne w tym wieku, podobnie jak i wrzody w okresie niemowlęcym, umiejscawiają się częściej w dwunastnicy niż w żołądku. Anatomopatologicznie przedstawiają się one jako nieregularne ubytki błony śluzowej, drążące w głąb do warstwy mięśniowej. Odczyn zapalny oraz obwałowanie niszy wrzodowej, jak również podminowanie brzegów są niezbyt silne.

Stałym objawem wrzodu żołądka lub dwunastnicy jest ból. Ból ten, często niezależny od jedzenia, jest długotrwały, niezbyt silny, tępy i towarzyszy mu zawsze złe samopoczucie dziecka. Dzieci młodsze lokalizują ból w okolicy pępka, starsze — w nadbrzuszu, w miejscu typowym. Z dalszych objawów należy wymienić uczucie pełności żołądka, niechęć do jedzenia, wymioty. Domieszka krwi w wymiotach lub w stolcu przemawia bardzo poważnie za wrzodem (badanie kału na obecność krwi utajonej). Badaniem fizykalnym można stwierdzić jedynie tkliwość nadbrzusza na ucisk. Powikłania w postaci przedziurawienia są bardzo rzadkie, natomiast częstsze są krwotoki z wrzodu.