W kryminologii wyróżnia się trzy typy osobowości przestępców kazirodczych (głównie ojców): 1) typ introwertywny, ograniczający swe zainteresowania seksualne do ciasnego kręgu rodziny własnej, 2) osobowość psychopatyczna skłonna do promiskuityzmu seksualnego, 3) typ psychicznie niedojrzały o skłonnościach do pedofilii (Weinberg, za Pod- góreckim, 1969, s. 328 i n.). Jak wykazują badania (Warnat, 1961), często ojcowie kazirodczy rekrutują się z psychopatów, alkoholików.

Jeżeli natomiast chodzi o etiologię kazirodztwa między braćmi i siostrami, to – jak twierdzą badacze – często wchodzą tu w grę warunki środowiskowe, mieszkaniowe itp. (Warnat, 1961).

Zgodnie z opinią wybitnego kryminologa H. v. Hentiga (1962), „ciemna liczba” jest tu tak wielka, że zupełnie rzadko sprawy wychodzą na jaw. Na światło dzienne wychodzą dopiero wówczas, gdy na ich tle zostaje popełnione inne przestępstwo (np. morderstwo). Hentig sądzi, że jedynie badanie indywidualnych wypadków może rzucić światło na ten problem. W każdym razie przy obecnym stanie naszej wiedzy o zjawisku kazirodztwa brak racjonalnych podstaw do penalizacji tego typu zachowań ludzkich.