Wykonanie podstawowych badań audiometrycznych i określenie pobudliwości błędników przed leczeniem, w czasie jego trwania i po leczeniu pozwala na wczesne uchwycenie objawów ototoksycznych działania antybiotyków.

W grupie aminoglikozydów i polipeptydów zaznaczają się istotne różnice w stopniu, częstości i przebiegu klinicznym uszkodzeń narządu słuchu i układu równowagi, zależnie od rodzaju antybiotyku. Dlatego wydaje się celowe krótkie omówienie ototoksyczności poszczególnych antybiotyków.

Streptomycyna. Ototoksyczne działanie streptomycyny dotyczy przede wszystkim układu równowagi, w dużo mniejszym stopniu narządu słuchu. Od czasu pierwszych doniesień Hindshawa [26] w piśmiennictwie notuje się niezwykle dużo spostrzeżeń klinicznych i prac doświadczalnych z tego zakresu.

Uszkodzeniu ulegają przede wszystkim komórki zmysłowe ucha wewnętrznego, przede wszystkim w obrębie pól zmysłowych kanałów półkolistych, następnie nabłonek zmysłowy woreczka i łagiewki [16, 18, 45]. Ototoksyczność streptomycyny w stosunku do ślimaka jest znacznie mniejsza i można obserwować w tym samym uchu zupełnie prawidłowy słuch, nawet przy całkowitym zniesieniu pobudliwości przedsionka [5, 11, 15, 48].