Szczególnie niebezpieczne są wypadki otorbienia gazika lub chustki w dużej odległości od powłok brzusznych, wtedy bowiem otwarcie się ropniaka wywołanego przez nie nie następuje w drodze utworzenia się przetoki drążącej przez ścianę brzuszną na zewnątrz, ale – po dłuższym lub krótszym czasie – do jelita lub do pęcherza moczowego, skąd gazik lub chustka zostają ostatecznie wydalone ze stolcem lub wydobyte w drodze operacyjnej (z pęcherza moczowego).

Bardzo często jednak takie otorbione ropnie – wyczuwalne jako guzy w jamie brzusznej-powodują dolegliwości i stają się już wcześniej powodem zabiegu operacyjnego, którego wynik nie zawsze bywa korzystny, jeśli treść zropiałego guza dostanie się do wolnej jamy otrzewnowej.

Powodem powstawania ropniaków pooperacyjnych może być również drenowanie i sączkowanie po nieczystych operacjach przez powłoki brzuszne w dolnym kącie rany (zamiast przez sklepienie pochwy), jeśli dren zostanie wcześnie wyjęty, a rana zarośnie, kiedy jeszcze w dole gromadzi się wydzielina. Otwarcie świeżo zasklepionej rany, a w razie potrzeby i otwarcie jamy Douglasa przez sklepienie pochwy i jej sączkowanie nie nastręcza w takich przypadkach trudności, bywa jednak czasem powodem skaleczenia pęcherza moczowego lub jelit, jeśli nie przestrzega się obowiązujących zasad ostrożności.

Ropniaki i przetoki powłok brzusznych powstają też niekiedy w przebiegu gruźlicy otrzewnej, w ropnym zapaleniu przymacicza, w ropnym zapaleniu przydatków itp. Zwłaszcza ropniaki przydatków macicy, które leczone są tylko przez nacięcie, doprowadzają często do ropiejących przetok powłok brzusznych, równie jak i do powstania innych przetok (jelito, pochwa, pęcherz moczowy).