Metropathia iunenilis, jako zaburzenie okresu pokwitania, jest schorzeniem szczególnie groźnym nie tylko ze względu na wiek chorej, lecz również ze względu na szczególne warunki anatomiczne w tych przypadkach. Macica młodych dziewcząt wykazuje bowiem bardzo często cechy dziccięcości, a zdolność kurczenia się jej mięśniówki bywa w tym wieku bardzo upośledzona. Zespolenie się zaburzenia natury hormonalnej tego typu, które powoduje obfite krwawienia, ze źle wykształconym urządzeniem przeciwdziałającym krwawieniu, sprawia, że leczenie metropatii okresu pokwitania jest szczególnie trudne.

Niezależnie od podawania dużych dawek prolutonu we wstrzyknięciach po 10 mg codziennie przez 6-8 dni wchodzi tu w rachubę przetaczanie krwi ciężarnych, które – zdaniem pewnych badaczy – prowadzi w większości przypadków do szybkiego i trwałego wyleczenia.

Często zdarza się, że stosowanie leczenia hormonalnego (progesteronem) w przypadkach metropatii krwotocznej powoduje jedynie zmniejszenie się krwawienia lub też zaledwie kilkudniowe jego zatrzymanie. Co więcej, krwawienia z macicy mogą powrócić po pewnym czasie wskutek ponownego wytworzenia się trwalszego pęcherzyka Graafa (folliculus persistens). Dlatego też leczenia nie można uważać za skończone, dopóki nie dojdzie do ustabilizowania się prawidłowych cyklów miesięcznych, co wymaga dłuższej obserwacji.

W pewnym, chociaż bardzo luźnym związku etiologicznym z metropatią krwotoczną pozostaje występowanie miesiączki wrzekomej (pseudomenstruatio) u kobiet pozornie miesiączkujących normalnie.