Według Mastersa i Johnson (1966) w fazie podniecenia, pod wpływem napięcia seksualnego, żołądź łechtaczki nieznacznie się powiększa. Można to zaobserwować przy pomocy powiększenia kolposkopowego1 (6 – 40- -krotnego), natomiast trudno to dostrzec gołym okiem. U więcej niż połowy kobiet nie dochodzi do nabrzmienia łechtaczki dostrzegalnego gołym okiem. U tych kobiet, u których dochodzi do tego nabrzmienia, żołądź może się powiększać nawet dwukrotnie. Im mniejsza jest żołądź łechtaczki, tym rzadziej pojawia się dostrzegalna gołym okiem reakcja nabrzmienia. Oprócz reakcji w obrębie żołędzi dochodzi do przekrwienia trzonu łechtaczki oraz zwiększenia jego średnicy, a czasem także i do wydłużenia łechtaczki.

W fazie plateau cała łechtaczka ulega retrakcji i podniesieniu z normalnej pozycji zwisającej na sromie, wskutek czego zarówno trzon, jak i żołądź zbliżają się do przedniej krawędzi spojenia łonowego. Część żołędzi, która zwykle wystaje spod napletka łechtaczki, chowa się pod niego. W stanie zaawansowanej refrakcji wymiar łechtaczki może się skracać do 50%. Przy stymulacji pośredniej retrakcja pojawia się późno w fazie plateau i wskazuje na stan przedorgazmowy. Przy stymulacji bezpośredniej retrakcja rozwija się szybciej, lecz wskazuje raczej na reakcję na bodźce dotykowe niż na zbliżający się orgazm. Przy przedłużonej fazie plateau w okresach obniżania się napięcia seksualnego łechtaczka może przejściowo wracać do pozycji zwisającej, po czym po ponownej efektywnej stymulacji znowu ulega ona retrakcji.