Środki dezynfekujące i bakteriostatyczne. Do roztworów insuliny oraz preparatów typu NPH dodaje się takich środków dezynfekujących, jak krezol i fenol. Związki te nie mogą być używane do zawiesin cynkowych insulin, ponieważ wpływają na wielkość cząsteczki i kryształów. Z tego względu jako środek dezynfekujący występuje tutaj metyloparaben (kwas metyloparaoksybenzoesowy). Dodawanie środków przeciwbakteryjnych zapewnia jałowość preparatów insuliny.
Substancje używane do krystalizacji i buforowali i a. Do krystalizacji insuliny cynkowej konieczne jest dodanie NaCl, preparaty tego rodzaju zawierają więc pewne ilości tej soli. W insulinie NPH znajduje się glicerol, spotyka się obecnie także preparaty z dodatkiem aprotyniny (Trasylol), która ma hamować rozkład insuliny w tkance podskórnej.
Niektóre insuliny buforowane są fosforanami, np. protaminowa (preparaty firmy Nordisk), natomiast insuliny cynkowe zawierają bufor octanowy.
Stężenie insuliny w preparacie. W Polsce produkuje się preparaty zawierające 40 lub 80 j.m. insuliny w 1 ml. Wydaje się, że insulina z preparatów mniej stężonych wchłania się nieco szybciej. Ta właściwość oraz stosowanie małej dawki insuliny skłania do wyboru preparatów o większym rozcieńczeniu hormonu. W USA i Wlk. Brytanii wprowadzono w celu uniknięcia pomyłek jedno tylko stężenie insuliny, a mianowicie 100 j.m./ml. Zapewne będzie ono w niedalekiej przyszłości wprowadzone w całej Europie.
pH roztworu insuliny. Niektóre preparaty insuliny mają kwaśny odczyn. Powoduje on niewielkie zwiększenie odczynów immunologicznych przeciwko egzogennej insulinie, a także łączy się ze zwiększoną boles- nością w miejscu wstrzyknięcia i zapadalnością na miejscowe odczyny typu zapalnego. Wchłanianie insuliny do krwi z obojętnego roztworu podanego podskórnie jest nieco szybsze niż z kwaśnego. Tak więc należy odradzać używanie kwaśnych preparatów insuliny. Z tego względu w Polsce preparat Insulinum ze względu na jego kwaśny odczyn zastąpiono preparatem Insulinum Solutio Neutralis.
Zostaw Komentarz