Gdzie Pi odpowiada cząsteczce fosforanu nieorganicznego. Dalsze działanie cAMP w komórce polega na aktywowaniu enzymów zwanych kinazami białkowymi, a ściślej pewnego ich rodzaju, określanego jako kinazy białkowe cAMP-zależne,

Kinazy białkowe są enzymami katalizującymi fosforylację różnych białek komórkowych, w tym także białek enzymatycznych, przy czym dochodzi do zmian ich aktywności. W odróżnieniu od hormonów steroidowych, które działają poprzez uruchomienie syntezy enzymów de novo, hormony niesteroidowe działające za pośrednictwem cAMP aktywują już istniejące enzymy w komórce docelowej. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest czas konieczny do wystąpienia biologicznego efektu różnych rodzajów hormonów, znacznie dłuższy w przypadku hormonów steroidowych. Jednakże, poza aktywacją już istniejących enzymów w cytoplaz- mie komórki, hormony niesteroidowe za pośrednictwem cAMP mogą wpływać na aktywność genów.

Spielvoge! i wsp. [12] wykazali, że kinaza białkowa jajnika świni po związaniu z cAMP przemieszcza się z cytoplazmy do jądra komórkowego, podobnie jak w przypadku kompleksu hormonu steroidowego z receptorem cytolozowym. Następnym etapem jest fosforylacja białek chromaty- ny jądrowej, co prowadzi do zmian aktywności genów. Ważnym procesem w komórce jest degradacja cAMP. Zachodzi ona przy udziale fosfo- diesteraz. Produktem reakcji jest 5′-AMP, który nie ma działania biologicznego. Inhibitorami fosfodiesteraz są niektóre często używane leki, takie jak metyloksantyny (kofeina, aminofilina, teofilina) oraz papaweryna. Leki te powodują zwiększenie stężenia cAMP w komórkach i mogą „naśladować” bądź nasilać działanie niektórych hormonów niesteroido- wych, tych mianowicie, które działają za pośrednictwem cAMP.