Utkanie tych rzadkich guzów podobne jest mikroskopowo do istoty korowej nadnercza. Pojawienie się w jajniku tkanki właściwej nadnercza tłumaczy sję szczególnymi warunkami, w jakich jajnik rozwija się w życiu płodowym. Jest rzeczą wiadomą, że narząd ten pozostaje w ścisłej łączności z innymi sąsiednimi tkankami przez stosunkowo długi okres życia płodowego i że dopiero po wytworzeniu się dwóch fałdów obejmujących jego więzadło oddziela się od sąsiedniego utkania. Dzieje się to w tym okresie życia płodowego, kiedy komórki już są zróżnicowane. Jeśli te fałdy zajmą większą przestrzeń niż w warunkach prawidłowych, mogą objąć także utkanie niejajnikowe (nadnercza). Tym się tłumaczy, że u noworodka we wnęce jajnika stwierdza się stosunkowo często utkanie nadnercza. Wysepki takiego utkania mogą stać się punktem wyjścia nadnerczaka (hypemepkroma). Czasami jednak dochodzi do rozwoju tego guza w następstwie przerzutu z ogniska pierwotnego w nadnerczu. Podobnie jak tkanka nadnercza może ulec wszczepieniu do jajnika w życiu płodowym utkanie pranercza. W następstwie bujania nowotworowego powstaje wtedy guz zwany mesonephroma (opisany w r. 1939 przez Schillera).

Należy podkreślić, że nazwą hypemepkroma oznaczano dawniej wyłącznie pewien rodzaj guzów nerki, opisanych przez Grawitza. Jest to rak powstający z zawiązków istoty korowej nadnercza przeszczepionych do nerki w życiu płodowym. Stwierdzenie guzów o utkaniu nadnercza w jajnikach kobiet uczyniło to zastrzeżenie bezprzedmiotowym.