Równie bardzo niebezpieczną, chociaż rzadką postacią ciąży pozamacicznej jest ciąża w rogu szczątkowym macicy. Rozpoznanie jej badaniem ginekologicznym jest rzeczą trudną, jeśli nie niemożliwą. Zwykle też uważa się ją błędnie przed zabiegiem operacyjnym za ciążę trąbkową, która rozwija się w części przy- macicznej jajowodu.

Róg szczątkowy połączony jest w przeważnej części przypadków z macicą pasmem łącznotkankowym nie mającym światła. Więzadlo obłe, które w ciąży trąbkowej przebiega na wewnątrz od guza jajowodu, znajduje się w tej postaci ciąży pozamacicznej z zewnętrznej strony torebki ciążowej.

Jest rzeczą zrozumiałą, że wiele z tych pytań należy stawiać ostrożnie, licząc się z wrażliwością pacjentki. Wypowiadanie słów krytycznych, które odnosić by się mogły do poprzednich metod leczenia, jeżeli choroba jest przewlekła i kobieta zasięgała porady już u innego lekarza, jest rzeczą co najmniej lekkomyślną, gdyż są pacjentki, które z najrozmaitszych powodów zasięgają informacji u kilku ginekologów i tłumaczą sobie krytykę taką zupełnie opacznie. Badanie osób nerwowych, w szczególności histeryczek, wymaga zachowania wszelkich ostrożności nie tylko w wypowiadaniu sądów o drugich, ale i w podkreśleniu ważności pewnych informacji pacjentek, które skłonne są niekiedy z jednej strony do wyolbrzymiania dolegliwości, a z drugiej także do wmawiania ich w siebie.

Wbrew pozorom prezentowanie zespołu zwartych, usystematyzowanych urojeń, charakteryzujących się stałością na przestrzeni wielu lat, nie jest ani łatwym, ani też wdzięcznym zadaniem. Scenę zazdrości raz na pół roku potrafi urządzić każdy, ale to jeszcze, niestety, wcale nie daje podstaw ani do chwalenia się, ani też do uznania za opętanego obłędem zazdrości. Podobnie, jeśli ktoś raz na rok napisze jeden list protestujący przeciwko uszkodzeniu paczki bez podanej wartości, nie daje mu to również żadnych podstaw do mówienia o sobie, że jest opętany obłędem pieniaczym. Dlatego też, jeśli ze względów towarzyskich bądź też piastując jakąś godność nie możemy obywać się bez żadnego obłędu, przede wszystkim musimy zachować rozwagę. Robienie bowiem dzień w dzień scen zazdrości żonie, przynajmniej tak długo aż ucieknie z kochankiem, którego jeszcze nie ma, albo procesowanie się latami o odszkodowanie w wysokości 50 złotych może poważnie nadszarpnąć nasze zdrowie. Dlatego też, zanim zdecydujemy się ostatecznie na jakiś obłęd, musimy najpierw całą rzecz przemyśleć dokładnie od strony zdrowotnej, a następnie gdzieś na boku wypróbować, który z obłędów wychodzi nam najlepiej. (Np. scenę zazdrości próbujemy dając się nakryć przez małżonka jakiejś pani, a następnie wysłuchując awantury, którą robi, zastanawiamy się, czy podołalibyśmy tak jak on, itd.).

Jeśli proces identyfikacji z płcią przebiega bez poważniejszych zakłóceń, to na ogół dziecko w swoim zachowaniu dosyć wcześnie demonstruje zewnętrzne cechy płci. Domaga się więc określonego stroju, nieświadomie naśladuje pantomimicznie wybrany przez siebie wzorzec, niekiedy bawi lub drażni otoczenie, próbując podjąć jakieś elementy roli dorosłego przedstawiciela swojej płci (np. mała dziewczynka próbuje chodzić w butach matki, chce używać kosmetyków, domaga się pomalowania paznokci itp.). Należy jednak pamiętać, że mechanizmy naśladownictwa i identyfikacji występują w odniesieniu do dużej ilości cech wzorcowej osoby, co powoduje przyjmowanie i akceptowanie również takich zachowań, które mogą być nieprawidłowe lub szkodliwe. Niekiedy zjawiska te określa się mianem pseudodziedziczności (lub dziedziczenia społecznego) dla podkreślenia, że cechy osobowości dziecka nie wynikają z genotypu, lecz są wynikiem procesu uczenia się (Ruch, 1941), Obserwowane często duże podobieństwo psychiczne dzieci i ich rodzin wynika właśnie z wieloletniego funkcjonowania mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji (Hurlock, 1961). Nadmiernym uproszczeniem byłoby oczywiście przyjęcie tezy, że osobowość dzieci, w tym również ich stosunek do spraw płci, stanowi pełnowymiarowe odwzorowanie cech rodziców. Rozwój osobowości jest zdeterminowany działaniem wielu czynników, wśród których zmieniająca się nieustannie sytuacja społeczna i ekonomiczna rodziny również odgrywa niebagatelną rolę (Allport, 1960). Dla pełnego zrozumienia roli mechanizmów naśladownictwa i identyfikacji celowe jest uświadomienie sobie, że rolę wzorców kobiety i mężczyzny mogą pełnić także inne, poza rodzicami, osoby. U dzieci małych występuje niekiedy tzw. przeniesienie stosunku do matki (lub ojca) na inną osobę. Typowe dla naszych czasów uaktywnienie zawodowe młodych kobiet skłania je do przekazania większości, lub nawet wszystkich, obowiązków wychowawczych , babci lub innej osobie. Niekiedy, szczególnie w rodzinach wielodzietnych, rolę matki pełni w znacznej mierze najstarsza córka. W każdym z tych przypadków powstaje swoiste zamieszanie we wzorcach identyfikacyjnych, przybierające na sile wówczas, jeśli opieka nad dzieckiem jest wieloosobowa (tzn. wtedy, gdy rolę głównej opiekunki przyjmują kolejno różne osoby

Proces uczenia się wywiera pewien wpływ na miłość erotyczną. Kształtowanie osobowości polega na „uczeniu” się. W okresie dojrzewania na odpowiednio ukształtowaną wcześniej osobowość „nakłada się” potrzeba seksualna. Formy jej przejawiania się w dużym stopniu uzależnione są od cech osobowości uprzednio ukształtowanych. To samo dotyczy miłości erotycznej, która „nakłada się” okresowo na dotychczas ukształtowaną osobowość oraz wywiera na nią działanie modyfikujące. Cechy osobowości zaś wywierają wpływ na formy przejawiania się miłości erotycznej. W ten sposób formy przejawiania się miłości erotycznej w dużym stopniu zależą od cech osobowościowych ukształtowanych między innymi w procesie uczenia się. W tym sensie przekonanie, że w miłości erotycznej występuje tendencja do „dawania” szczęścia ukochanej osobie nie jest całkowicie prawdziwe. U egoisty miłość erotyczna (mimo wpływu modyfikującego cechy osobowości) może mieć zabarwienie wyraźnie egoistyczne, nastawione przede wszystkim na zaspokajanie własnych pragnień i potrzeb, kosztem ukochanego człowieka. Jest to sprzeczne z rozumieniem pojęcia miłości w ogóle. Być może, iż taka miłość erotyczna nie zasługuje na nazwę miłości, jeśli jej skutkiem jest krzywdzenie ukochanego człowieka.

Pierwsze badanie dotyczące częstości występowania chromatyno-pozytywnych mężczyzn w populacji ogólnej było przeprowadzone na nowo narodzonych chłopcach w Kanadzie, przez Moore’a (1959), Stwierdził on 5 chromatyno-pozytywnych noworodków płci męskiej wśród 1911 noworodków tejże płci (0,26%). W roku 1961 przeprowadzono analogiczne badania w Szwajcarii i stwierdzono występowanie pozytywnej chromatyny u 4 z 1890 noworodków płci męskiej (0,21%). Wyniki badań przeprowadzonych w Europie były zgodne z wynikami badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych, gdzie stwierdzono 2 takie przypadki na 977 noworodków (0,2%). Podsumowując powyższe dane Ferguson-Smith (1966) stwierdza, że wykryto 34 chroma ty- no-pozytywne osobniki wśród 16 463 noworodków płci męskiej, co stanowi 0,2%.

Jeśli pierwotny zawiązek będzie przekształcony w jajnik, wówczas komórki nabłonka powierzchow-nego mnożą się i je-dnocześnie wrastają w głąb gruczołu. Komórki większe, prawie wszystkie, wchodzą pod nabłonek po-wierzchniowy i towa-rzyszą im również ko-mórki mniejsze, które prócz tego stanowią powłokę zewnętrzną na tym narządzie. Komórki mniejsze otaczają dookoła komórkę większą jedną warstwą, tworząc tzw. praiajka. Cale gniazda prajajek są porozdzielane tkanką łączną na oddzielne grupy, nazwane kępkami Waldeyera lub sznurami Pfliigera (ryc. 3). Stopniowo tkanka łączna otacza coraz mniejsze gniazda, aż ostatecznie każde pra- jajko zostanie otoczone powłoką łącznotkankową. Twory te noszą nazwę pęcherzyków pierwotnych (folliculi primordiales) (ryc. 4).

– 1. Fallografia. Aparatura (lallograf, PLG) za pomocą której rejestrowano erekcje w czasie snu skonstruowana została z dwóch zależnych od siebie części (ryc. 4). Urządzenie nie zawiera cieczy, jest stosunkowo małe i w żaden sposób nie utrudnia powstawania, utrzymywania i zanikania erekcji.

– 1. Przedmiotem tego opracowania jest prawnicza i kryminologiczna analiza przestępczości seksualnej. Przez analizę prawniczą rozumie się tu krytyczny rozbiór opisu przestępstw seksualnych w ustawie karnej, oczywiście na tle praktyki sądowej i społecznego doświadczenia. Analiza kryminologiczna to natomiast rozpatrywanie aspektów jakościowych oraz ilościowych zjawiska i procesu przestępczości seksualnej (tj. analiza fenomenologiczna, strukturalna i dynamiez- na) oraz jej genezy (analiza etiologiczna). Tak pojęta analiza kryminologiczna zahacza, siłą rzeczy, o problemy natury psychologicznej, socjologicznej, seksuologicznej, które są tematem odrębnych działów tej książki. Toteż problemy te zostaną tu omówione w skromnym, zupełnie niezbędnym zakresie.

Podobnie jak u samców, także i u samic, popęd seksualny związany jest ściśle z czynnością gonad. W czynności gonady wyróżniamy u samicy cztery stany związane z procesem dojrzewania jaja i owulacją: proes- trus, estrus (ruję), metestrus i diestrus. Stanom tym odpowiadają morfologiczne i czynnościowe zmiany w drogach i narządach rodnych, w których dojrzewa jajo, jak również zmiany w zachowaniu. Owulacja ma miejsce w fazie estrusu. Wszystkie cztery fazy tworzą razem cykl płciowy.

I racza cewki, wypychającymi pod ciśnieniem nasienie na zewnątrz. Odczucia rozkoszy są przy tym największe w momencie pierwszych 2-3 skurczów wypychających nasienie na dużą odległość. Natężenie odczuć maleje w miarę następnie pojawiających się słabszych skurczów wypychających nasienie na małą odległość lub też powodujących „sączenie się” nasienia z ujścia cewki moczowej. W drugiej fazie odczucia rozkoszy związane są z objętością wypychanego nasienia. Im większa jest objętość wypychanego nasienia (związana np. z długotrwałym okresem abstynencji seksualnej), tym silniejsze jest odczucie rozkoszy seksualnej. Gdy objętość nasienia jest niewielka, np. przy wytryskach powtarzanych w krótkich odstępach czasu, rozkosz seksualna odpowiednio do tego obniża się (u kobiet wzór reakcji orgastycznych ma inny przebieg, kobiety bowiem, zapytywane o natężenie rozkoszy po wielokrotnych orgazmach, określały drugi lub trzeci z kolei orgazm jako dający im największą rozkosz, u mężczyzn zaś drugi lub trzeci orgazm powodował coraz słabszą rozkosz, natomiast pierwszy zawsze określany był jako najsilniejszy). Warto podkreślić, że I faza odczuć rozkoszy (skurczowa) i II faza odczuć (objętość nasienia) łączą się z sobą i przechodzą jedna w drugą, a ponadto łączą się one z I stadium wytrysku, w którym zapoczątkowane zostaje przeżycie orgazmu.

Zgodnie z poglądami Schelsky’ego (1976, s. 119) społeczna regulacja seksualności człowieka zmierza do zapewnienia biologicznej celowości oraz do wykształcenia się „wyższej selektywności celów seksualnych, która prowadzi ponad zwykły cel gatunkowy i umożliwia włączenie duchowych, kulturowych lub społecznych zróżnicowań w seksualną sferę popędową”. Regulacja społeczna zmierza też do skierowania nadmiaru napędu, którego źródłem jest seksualność, na nieseksualne lub pseu- doseksualne cele. Sehełsky (1976) wskazuje przy tym na wielką różnorodność społeczno-kulturowych form regulacji seksualności oraz na wzajemne oddziaływanie na siebie seksualności i pozaseksualnej aktywności człowieka. Z jednej strony ogólna aktywność człowieka zawiera w sobie rrmiej lub więcej widoczne elementy seksualne, a z drugiej strony wyraźnie seksualna aktywność przesycona jest innymi, pozaseksualny- mi elementami uzewnętrzniania się człowieka. Ponadto wzajemna dynamika tych wpływów stwarza trudności w określeniu tego, co jest społeczną formą seksualności, a co nią nie jest. Obuchowski (1977, s. 253) wyraża przekonanie, że społeczna regulacja seksualności wyrażona w restrykcjach seksualnych nie wzmaga, a nawet w ogóle nie zastępuje twórczej aktywności człowieka w realizacji wartości kulturowych: „Nie ma alternatywy – kultura albo erotyka. Osobowość jest jedna i człowiek realizuje w swoich zachowaniach seksualno-erotycznych całość swoich nawyków kulturowych [. . .J”. Seksualność oderwana od wszelkich uczuć i innych współzależności psychicznych i społecznych, co może się zdarzać w warunkach patologicznych, może być w zasadzie silą destrukcyjną dla człowieka jako jednostki i dla społeczeństwa. Utrudnia człowiekowi osiągnięcie głębszych przeżyć i większych rozkoszy emocjonalnych, przynaglając go do działań najprostszych, zmierzających najkrótszą drogą do osiągnięcia „odprężenia” napięć seksualnych. Te atrybuty seksualności utrudniają jej regulację społeczną, lecz bez tej regulacji współżycie w społeczeństwie byłoby bardzo trudne. Te właśnie cechy seksualności określane są jako „zwierzęce” w człowieku. Natomiast seksualność rozpatrywana na tle całokształtu osobowości człowieka ma wartość społeczną i kulturową, gdyż sprzyja nawiązywaniu kontaktów i więzi międzyludzkich, opartych w dużej mierze na związkach uczuciowych. Zachowania seksualne realizowane w związku partnerskim stanowią akt społeczny. Związanie się z innym człowiekiem, bez utraty siebie, spełnia uniwersalną rolę podstawowej czynności społecznej człowieka (Obuchowski, 1977), co nie przeczy faktom, że w pewnych okolicznościach kontakt seksualny może pełnić rolę jedynie środka do uzyskania pewnych walorów społecznych.

Napad padaczki w czasie karmienia może być przyczyną mimowolnego uszkodzenia a nawet uduszenia noworodka natomiast gruźlica płuc matki naraża je na zakażenie kropelkowe. Ostre choroby zakaźne dają przeciwwskazania względne, zależnie od stanu matki, natomiast kiła nie jest przeciwwskazaniem do karmienia piersią. Mała ilość pokarmu, która zdarza się w pierwszych czterech dniach połogu, powinna być le-czona podawaniem laoto-hormonu, masażem piersi i obfitą ilością płynów, co nie zawsze jest skuteczne. W przypadkach wadliwej budowy brodawek, karmimy przez kapelusik, natomiast wobec ich pęknięć lub naddarć, odciągamy pokarm za pomocą, do tego celu służących, pompek...