Jest rzeczą zrozumiałą, że wiele z tych pytań należy stawiać ostrożnie, licząc się z wrażliwością pacjentki. Wypowiadanie słów krytycznych, które odnosić by się mogły do poprzednich metod leczenia, jeżeli choroba jest przewlekła i kobieta zasięgała porady już u innego lekarza, jest rzeczą co najmniej lekkomyślną, gdyż są pacjentki, które z najrozmaitszych powodów zasięgają informacji u kilku ginekologów i tłumaczą sobie krytykę taką zupełnie opacznie. Badanie osób nerwowych, w szczególności histeryczek, wymaga zachowania wszelkich ostrożności nie tylko w wypowiadaniu sądów o drugich, ale i w podkreśleniu ważności pewnych informacji pacjentek, które skłonne są niekiedy z jednej strony do wyolbrzymiania dolegliwości, a z drugiej także do wmawiania ich w siebie.

Niektórzy lekarze chorób kobiecych radzą najpierw przeprowadzać badanie przedmiotowe, a potem dopiero przystępować do wywiadów. Na ogół jednak objawy towarzyszące chorobom narządów rodnych żeńskich są na tyle znamienne, że uprawniają z góry do pewnych podejrzeń i dlatego uprzednie wywiady co do ich występowania znacznie ułatwiają badanie przedmiotowe. Byłoby błędem jednak poprzestać na informacjach, które poprzedziły przedmiotowe badanie kobiety. Onieśmielenie lub obawa, jakich ta doznaje zgłaszając się do człowieka dla niej obcego, powstrzymuje ją często od dokładnych, wyczerpujących wyjaśnień i dopiero oględne badanie przedmiotowe, które usuwa skrupuły kobiety, czyni ją rozmowniejszą i bardziej szczerą. Bardzo często właśnie wyjaśnienia dodatkowe decydują o postawieniu rozpoznania.